|
ΟΙ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΔΙΑΒΙΩΣΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ |
| Πολύ γρήγορα όμως οι Νεότουρκοι απέδειξαν τα πραγματικά τους σχέδια. Οι Έλληνες και οι Αρμένιοι, εκείνη την εποχή, είχαν τον έλεγχο του εμπορίου και επομένως και της οικονομίας της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Από τα λιμάνια της Τραπεζούντας, της Κωνσταντινούπολης και της Σμύρνης, γίνονταν το εμπόριο μεταξύ των χωρών της Ανατολής και της Ευρώπης. | |
 |
Έτσι
ήταν φυσικό οι Ευρωπαίοι να ενδιαφέρονται για αυτές τις περιοχές καθώς
είχαν εκεί μεγάλα οικονομικά συμφέροντα. Ακόμη, αν μπορούσαν να ελέγξουν
εκείνες τις περιοχές, θα είχαν πρόσβαση στα πετρέλαια της Μέσης Ανατολής.
Οι Γερμανοί και οι Αυστριακοί ήταν κυρίως αυτοί που υποκίνησαν τους Νεότουρκους
να εξοντώσουν όλους τους μη τουρκικούς πληθυσμούς.
|
| Ανάγκασαν με τη βία πολλούς Έλληνες να μετακινηθούν στο εσωτερικό της Ανατολής ή να πάρουν το δρόμο της προσφυγιάς προς την Ελλάδα και τις χώρες της Μαύρης Θάλασσας. Υπολογίζεται πως περίπου 350.000 Έλληνες του Πόντου χάθηκαν στη διάρκεια της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού. Ανατριχιαστικές λεπτομέρειες αυτών των γεγονότων υπάρχουν στα βιβλία "Γη του Πόντου" του Δ. Ψαθά, "Μαύρη θάλασσα" του Χ. Σαμουηλίδη, "Νούμερο 31328" του Η. Βενέζη, "Ματωμένα χώματα" της Δ. Σωτηρίου. |  |
|
Ο ποντιακός ελληνισμός δεν δέχτηκε αδιαμαρτύρητα αυτήν την κατάσταση. Δεν του το επέτρεπε άλλωστε η ακριτική καταγωγή του. Οργανώθηκαν λοιπόν αξιόμαχα ανταρτικά σώματα που προστάτευαν τους Έλληνες από τις επιθέσεις των Τούρκων. |
 |
 |
 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
 |