Το
Μικρασιάτικο Τραγούδι διαμορφώθηκε στα Δυτικά και Βορειοδυτικά παράλια,
την Καππαδοκία και τέλος τη Γαλατία, τη Λυκαονία και τη Λυκία. Στα Δυτικά
και Βορειοδυτικά παράλια το μικρασιάτικο τραγούδι ξεκίνησε όταν οι Έλληνες
από την Ιωνία, την Αιολία και την Προποντίδα, έφεραν το δικό τους μουσικό
υλικό από τον τόπο καταγωγής τους και το συνταίριασαν με διάφορα νέα υλικά
που βρήκαν στη νέα τους πατρίδα. Το τραγούδι αυτό διαφέρει στον στίχο και
τη μουσική σε αρκετά σημεία από τα αυστηρά παραδοσιακά πλαίσια του δημοτικού
τραγουδιού, παρουσιάζοντας πολλά από τα χαρακτηριστικά, που θα επενεργήσουν
αργότερα στη διάπλαση του ύφους του ρεμπέτικου τραγουδιού. Η συμβολή της
Καππαδοκίας στο δημοτικό μας τραγούδι είναι πολύ σημαντική. Κύριο χαρακτηριστικό
των τραγουδιών αυτών είναι το γλωσσικό τους ιδίωμα, η απλότητα στο μέτρο,
η αργή χρονική αγωγή τους και η μελωδική τους λιτότητα. Στις αρχές του 1922
στη Γαλατία, τη Λυκαονία, τη Λυκία και τις άλλες περιοχές που δεν ανήκουν
γεωγραφικά στα δυτικά και βορειοδυτικά παράλια της Μ. Ασίας, τον Πόντο και
την Καππαδοκία, το ελληνικό μικρασιάτικο τραγούδι βρίσκεται σε παρακμή,
καθώς οι Έλληνες που αποτελούν τη μειονότητα τραγουδούν σχεδόν μόνο τούρκικα
τραγούδια.
Τα μουσικά όργανα που χρησιμοποιήθηκαν κυρίως από
τους Μικρασιάτες μουσικούς ήταν το σαντούρι, το βιολί, το τουμπερλέκι, το
ούτι , το λαγούτο, το κανονάκι, το ντέφι κ. ά.
Πηγές: 1. Εγκυκλοπαίδεια Νέα Δομή, Εκδ. Δομή, Αθήνα 1996. 2. Εγκυκλοπαίδεια
Το Βήμα, Εκδ. Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα, Αθήνα 1991. 3. Λάκης Χαλκιάς-
2500 χρόνια Ελληνική Μουσική, Copyright-Κέντρο Ελληνικής Μουσικής Χαλκιάς,
Αθήνα 1999. 4. Πληροφορίες από το σύλλογο Σμυρναίων του δήμου μας η " Αγία
Φωτεινή " . |
